شجاعت حضرت ابوالفضل عباس (علیه السلام)
به کف آب و لبش از تشنگی سوخت
که انسانی به انسان ها بیاموخت
اگر از آب تر گردد گلوئی
رود از آب عالم آبروئی
دهانش آشنای آب گردد
از آن آب خنک سیراب گردد
نگرداند اگر از آب رو را
گذارد در ره آب آبرو را
در آن حالت چه حالی کرد احساس
بگفتا خوار شو ای نفس عباس
به دریا ریخت از کف باز آبی
به نفس خویشتن کرد این خطابی
بگفتا من شوم از آب سیراب
حسینم را شود دل در تب و تاب
اگر من آب را نوشم حلالست
ولی در عشق این امر محالست
به نفس خویش گفت آن سرو قامت
مباح است آب اگر باشد حرامت
مگر رسم وفاداری ندانم
که نوشم آب چندی زنده مانم
چنین عمری نمی ارزد بهائی
بمانی شهره اندر بی وفائی
تو خواهی آب نوشی زنده مانی
بمان تا روز محشر گر توانی
شاعر : مرحوم خوندل
برچسب : نویسنده : 8matnenoheh3 بازدید : 167